Eustachy lekceważy naukę, prawo, religię, rodziców i uczciwość. Zaczął dorastać i zdawać sobie sprawę z tego ile błędów popełnia, na dodatek wszyscy w około mu to wypominali. Postanowił to zmienić: zamiast wygłupiać się na lekcji i przeszkadzać spróbował się pouczyć ale koledzy wciąż odciągali go od tego a na dodatek nic nie rozumiał bo pierwszy raz spotykał się z rzeczami o których mówił nauczyciel- tak duże były jego zaległości. Gdy koledzy bawili się niszcząc publiczne mienie, on tego nie robił ale został tak jak oni za to ukarany bowiem dotychczas zawsze postępował tak jak oni. Zamiast wygłupiać się ze znajomymi w czasie mszy pod kościołem usiadł w ławce, jednak nie widział większego sensu tak wielu obrzędów z których połowy nie rozumiał a nauczyciele i rodzice nie wierzyli w jego chęć przemiany. Pomyślał że jest do niczego, i utwierdzał się w tym przekonaniu coraz bardziej.
Chodził do klasy z pewnym Olkiem- dobrym uczniem lubianym przez nauczycieli, ale mającym jak każdy swoje wady, zazdrościł mu ocen i sukcesów czół że jest od niego gorszy, coraz bardziej go to denerwowało.

Eustachy wyśmiewał wady Olka razem ze swoimi kolegami, upokarzał go, i bił. Miał wtedy uczucie że jest lepszy silniejszy, fajniejszy, poprawiało się jego samopoczucie i rosła samoocena.
Gdy pewnego razu chcąc się tak zabawić razem z grupą swoich "przyjaciół" zaczęli potrącać Olka a gdy stawiał opór bili go.
- Pacany, wy wiecie jak mnie cieszycie- wszyscy wybuchnęli śmiechem "cieszy się że dostaje po pysku! to może jeszcze trochę)
- Coś ty powiedział cwaniaku?- ryknął Eustachy
- Na w-f-ie  śmiejecie się że nie mam siły a żebmy mi wpieprzyć potrzeba was piętnastu. Całe życie banda lizusów chodzi dookoła ciebie jak za bogiem i ci poklaskuje to się przyzwyczaiłeś że jesteś najwspanialszy, a jak widzisz że mam lepsze oceny to mi zazdrościsz tak mocno że musisz mnie zlać. Zrobił byś to sam i po cichu ale tak możesz się wywyższyć nad kujona nie?- jego wypowiedź przerwało uderzenie w twarz, w oczach miał łzy ale spojrzał napastnikowi odważnie w oczy i pokręcił prawie niezauważalnie głową. Odwrócił się i odszedł.

Nauczycielka wychyliła się z za biurka i groźnym tonem powiedziała:
- Oni mówili że odpoczywali na przerwie a ty podszedłeś i ich obrażałeś a jak nie reagowali to zaczepiałeś ich fizycznie.
- To nie prawda- odrzekł spokojnym tonem, ale od razu kilkanaście głosów naocznych światków (których nie było) wyłoniło się z szumu klasy aby temu zaprzeczyć. Olek uśmiechnął się sztucznie i westchnął. Każdy znał prawdę ale nie było szans by zwyciężyła.